Jest to część zabudowania folwarcznego. Niewielki neogotycki trzykondygnacyjny budynek umiejscowiony w pobliżu stajni, o regularnej, zwartej bryle na planie krótkiego prostokąta, z użytkowym poddaszem. Został on wybudowany z czerwonej cegły, nieotynkowany, przez co często nazywany był "czerwonym domkiem". Nazwa ochronka przyjęła się później. Charakter budowli nadają środkowe szczyty z bardzo wysokimi sterczynami, które nawiązują do gotyku, podobnie jak i ostrołukowe otwory okienne, ozdobne kominy zakończone imitacją krenelażu, trójskokowe skarpy w narożnikach budynku itp. Jednym z elementów, jaki tu również zastosowano, był detal z jasnej cegły.
Budynek wzniesiono w 1895 roku jako dom mieszkalny dla pracowników Stadniny obsługujących konie. Nieco później, przypuszczalnie w latach 1910-1915, i inicjatywy Marii Ludwiki ks. Czartoryskiej został zaadoptowany na ochronkę dla osieroconych dzieci.
Po II wojnie światowej przeznaczony na mieszkania dla pracowników PGR. Od pewnego czasu stoi nieużytkowany ze względu na stan techniczny. Wymaga remontu generalnego.
Budynek wzniesiono w 1895 roku jako dom mieszkalny dla pracowników Stadniny obsługujących konie. Nieco później, przypuszczalnie w latach 1910-1915, i inicjatywy Marii Ludwiki ks. Czartoryskiej został zaadoptowany na ochronkę dla osieroconych dzieci.
Po II wojnie światowej przeznaczony na mieszkania dla pracowników PGR. Od pewnego czasu stoi nieużytkowany ze względu na stan techniczny. Wymaga remontu generalnego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz